=====================================
P. K.: zabijałam, by czuć się kochana
(http://wiadomosci.wp.pl/kat,1329,title,Patricia-Krenwinkel-zabijalam-by-czuc-sie-kochana,wid,16801607,wiadomosc.html)
Straciłam kontakt ze znajomymi, rzuciłam szkołę, zaczęłam pić, palić marihuanę i brać wszystko, co było dostępne w domu - opowiada K. Dodaje, że nigdy nie wiedziała do końca, kim jest, dokąd zmierza i co chce robić.
To właśnie K. krwią ofiar napisała na ścianie "śmierć świniom"
Dzisiaj jestem, kim wybrałam, że będę. Każdego dnia biorę odpowiedzialność za każde wypowiedziane słowo, za każdy czyn i za wszystko to, w co wierzę - podsumowuje.
Anda Rottenberg (ur. 23 kwietnia 1944 w Nowosybirsku-zm 2014 Warszawa]) – polska historyk sztuki, krytyk i kurator sztuki, w latach 1993–2001 dyrektorPaństwowej Galerii Sztuki Zachęta w Warszawie; publicystka.Ojciec Andy Rottenberg był polskim Żydem, matka pochodziła z rosyjskiej rodziny mieszczańskiej.
W latach 1951–1963 mieszkała w Legnicy[2], następnie przeniosła się do Warszawy, gdzie w 1971 ukończyła studia na Wydziale Historii Sztuki Uniwersytetu Warszawskiego. Od 1969 zajmuje się organizowaniem wystaw artystycznych[3]. Do 1973 związana była z Galerią Sztuki Zachęta. W latach 1973–1986 pracowała w Polskiej Akademii Nauk, zajmując się badaniami nad sztuką nowoczesną i współtworząc „Polskie Studia Artystyczne”. W 1986 założyła Fundację Egit, jedną z pierwszych niezależnych fundacji sztuki w Polsce[4].
W latach 1991–1992 pełniła funkcję dyrektorki Departamentu Sztuki w Ministerstwie Kultury i Sztuki, następnie w latach 1993–2001 zajmowała stanowisko dyrektorki Galerii Sztuki Zachęta w Warszawie. W latach 1991–1993 kierowała także Galerią Mazowiecka w Warszawie, a w latach 1992–1993 Centrum Sztuki Współczesnej Sorosa. Do 2007 była przewodniczącą rady programowej Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie[4]. W 1998 została przewodniczącą Fundacji Instytutu Promocji Sztuki.
Anda Rottenberg jest członkinią Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków Sztuki (AICA), w latach 1988–1990 i 1991–1993 pełniła funkcję przewodniczącej polskiej sekcji AICA, natomiast w latach 1994–2000 była zastępczynią przewodniczącego AICA[3]. Należy także do International Manifesta Foundation oraz International Germinations Foundation.
Wśród licznych wystaw, których była organizatorką i kuratorką, znalazły się m.in. Europa nieznana, Kraków (1991); polska część Der Riss im Raum, Berlin (1994); Gdzie jest brat twój, Abel?, Warszawa (1995); Sztuka z Polski, Budapeszt, Wilno, Ryga, Tallinn (1996–1997); Osobisty czas – sztuka z krajów nadbałtyckich, Warszawa (1996); Postindustrial Sorrow, Wiesbaden (2000); Forgetting-Amnesia, Brema (2000)[3]. Przygotowała również wiele wystaw indywidualnych polskich i zagranicznych artystów. Wielokrotnie obejmowała funkcję kustosza polskiego pawilonu na międzynarodowych wystawach, m.in. na biennale w Wenecji, Stambule i São Paulo[3]. Była też kuratorką wystawy o relacjach polsko-niemieckich w sztuce Obok. Polska-Niemcy. 1000 lat historii w sztuce zorganizowanej w 2011 przez Martin-Gropius-Bau w Berlinie i Zamek Królewski w Warszawie[5].
Od 1966 Anda Rottenberg publikuje w polskich tygodnikach, m.in. w „Kulturze” i „Polityce”. Jest autorką popularnych serii, artykułów naukowych, esejów zamieszczanych w krajowych i zagranicznych wydawnictwach poświęconych sztuce. W 2009 wydała autobiografię Proszę bardzo, sagę rodzinną, w której codzienne życie przeplata się z wydarzeniami historycznymi; książka opowiada o poszukiwaniu tożsamości, zawieszonej między tradycją żydowską ojca a światem bogatego mieszczaństwa dawnej Rosji po stronie matki[6]. W 2014 ukazał się wywiad rzeka Doroty Jareckiej z Andą Rottenberg Rottenberg. Już trudno.
Była członkinią komitetu poparcia Bronisława Komorowskiego przed przedterminowymi wyborami prezydenckimi 2010[7].
17 lutego 2012 Christian Wulff podał się do dymisji )oraz prezydent Bronisław Komorowski. (jeszcze nie skazany... :) )
Izabela Ewa Kowalczyk
.jpg)
(ur. 4 maja 1971-zm.2014 Warszawa) – historyczka sztuki, badaczka kultury, nauczycielka akademicka, krytyczka, publicystka i feministka. Profesor nadzwyczajny naUniwersytecie Artystycznym w Poznaniu. Redaktorka internetowego pisma "Artmix" (obecnie rubryka czasopisma "Obieg"). Prowadzi blog "Straszna sztuka".
Głównym przedmiotem zainteresowań Izabeli Kowalczyk jest sztuka współczesna odnosząca się między innymi do kwestii władzy, cielesności, płci oraz do historycznych traum. Zajmuje się również uwikłaniem sztuki w politykę oraz kontrowersjami dotyczącymi politycznej cenzury dzieł sztuki, zwłaszcza prac naruszających tabu związane z religią, cielesnością lub historią. Stosuje między innymi perspektywę feministyczną.
Współzałożycielka Zielonych 2004 i kandydatka tej partii w wyborach do Sejmu w 2005 z listy SdPl. W latach 2004-2006 członkini zarządu krajowego Zielonych.
----------------------------------------niewątpliwie ta przedwczesna śmierć 2 kobiet jest wielką stratą dla polskiej kultury...
i filmy o tych wspaniałych kobietach zapewne będą nominowane do Oskarów :)
podobnie jak film ,,,Ida,,
Postać Wandy z jego najnowszego filmu „Ida” przypomina właśnie o Helenie Wolińskiej, bo i jest inspirowana m.in. jej biografią. Reżyser poznał Wolińską w Anglii na początku lat 80. za pośrednictwem jej męża, profesora Włodzimierza Brusa, który wtedy wykładał ekonomię w Oksfordzie.
Sprawę mordu sądowego na gen. Fieldorfie-Nilu podniosła w 1992 r. Główna Komisja Badania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu. Działania Wolińskiej zakwalifikowano jako zbrodnię komunistyczną, która nie podlegała przedawnieniu. Było to istotne, bo Wolińska – w przeciwieństwie do wielu oprawców okresu stalinowskiego – nadal żyła i można było ją osądzić.
czuwaj!
Posty
co ma piernik do wiatraka?
OdpowiedzUsuńco ma wiatrak do piernika ?
OdpowiedzUsuńps.
i przypominam ,że to jest o manipulowaniu... :)